பொதுவான நோய்கள்

மாடுகளுக்கு வயிற்று உப்புதல்

இந்நோயினைப் பற்றி
மாடுகளின் வயிற்றில் நொதித்தல் மூலம் உண்டாகும் அதிகப்படியான வாயுவினால் வயிறு உப்புதல் ஏற்படுகிறது.

நோய்க்கான காரணங்கள்

தீவனம் நொதிக்கும் போது உண்டாகும் வாயு மூலக்கூறுகள் ஒன்றாக இணைந்து வயிற்றிலிருந்து காற்று வெளியேறுவது தடுக்கப்பட்டு விடுதல்
நிலையான நுரை வயிற்றில் உண்டாதல்
மாடுகளின் அசையூண் வயிற்றில் நுரைப்புத் தன்மை ஏற்படுதல்
புரதச்சத்து கொண்ட பயிறு வகைத் தீவனங்களான ஆல்பால்பா போன்றவற்றின் இளம் இலைகளை மாடுகள் உண்ணும் போது அவற்றில் இருக்கும் அதிகப்படியான கரையும் புரதச்சத்து மற்றும் இளம் தானியப் பயிர்களை மேய்வது போன்றவை வயிறு உப்புதல் ஏற்படக் காரணமாக அமைகின்றன.
அதிக தரம் வாய்ந்த வைக்கோலைத் தீவனமாக அளித்தல்
அதிக தானியங்கள் நிறைந்த தீவனத்தினை மாடுகளுக்கு அளித்தல்
நன்றாக மாவு போன்று அரைக்கப்பட்ட தீவனத்தினை மாடுகளுக்கு அளித்தல்
உணவுக்குழாயில் ஏற்பட்ட அடைப்பு காரணமாக வயிற்றிலிருந்து காற்று வெளியேறுவது தடுக்கப்படுதல்

அறிகுறிகள்

மருத்துவ அறிகுறிகள்
அசையூண் வயிறு உப்பிக் காணப்படுதல் அல்லது வயிற்றுப்பகுதி முழுவதும் உப்பிக் காணப்படுதல் மாடு நடக்க சிரமப்படுதல், அடிக்கடி படுத்து எழுந்திரித்தல், தரையில் உருளுதல், வயிற்றை நோக்கி அடிக்கடி உதைத்துக் கொண்டிருத்தல் வயிறு உப்புதலின் காரணமாக ஏற்படும் திடீர் இறப்பு மூச்சு விட சிரமப்படுதல், வலியின் காரணமாக பற்களைக் கடித்தல், வாய் மூலம் மூச்சு விடுதல் நாக்கு வெளியே துருத்திக் கொண்டு தலையினை நீட்டிக் கொண்டு இருத்தல்

மேலாண்மை முறைகள்

பரிந்துரைக்கப்படும் முதலுதவி
உணவுக்குழாய் மூலமாக வயிற்றுப் பகுதிக்கு குழாயினை செலுத்தியோ அல்லது வயிற்றுப்பகுதியில் ஓட்டையிட்டோ வயிற்றிலிருக்கும் அதிகப்படியான வாயுவினை வெளியேற்றலாம். மாட்டின் இடப்புற வயிற்றுப்பகுதியின் மேற்பகுதியிலுள்ள முக்கோணம் போன்ற பகுதியில் 10-20 செமீ அளவிற்கு தோலைக் கிழித்து பின்பு வயிற்றினை கிழித்து விட வேண்டும். மாடுகளின் வாயில் ஒரு குச்சியினை எப்பொழுதும் இருக்குமாறு வைத்து விட வேண்டும். இதனால் அதிகப்படியாக வாயில் எச்சில் உற்பத்தியாகும். இந்த எச்சில் வயிற்றுக்குள் சென்று வாயுவின் உற்பத்தியைக் குறைக்கும். நுரைப்புத் தன்மையினைத் தடை செய்யும் தாவர எண்ணெய்களான மக்காச்சோள எண்ணெய், சோயா எண்ணெய் அல்லது பாரபின் போன்றவற்றை 80-250 மிலி என்ற அளவிற்கு மாடுகளின் வாயில் ஊற்றவேண்டும்.

நோய் தடுப்பு மற்றும் கட்டுப்படுத்துதல்

மாடுகளுக்கு புரதச்சத்து மிகுந்த பயறு வகை பசுந்தீவனங்களை அளிக்கக்கூடாது.
மாடுகளை மேய்ச்சல் நிலத்தில் விடுவதற்கு முன்பு அவைகளுக்கு வைக்கோலைத் தீவனமாக அளித்தல்
மாடுகளின் மேய்ச்சல் நிலத்தில் புல்வகைகளை அதிகமாக வளர்த்து நுரைப்புத் தன்மையினை ஏற்படுத்தும் தீவனங்கள் எடுக்கும் அளவினைக் குறைத்தல்
இளம் பசுந்தீவனங்களுக்குப் பதிலாக நன்கு வளர்ந்த தீவனங்களை மாடுகளுக்கு அளித்தல்
பசுந்தீவனங்களை மாடுகளுக்கு அளிக்கும்போது அவற்றில் 50% மட்டுமே பயறுவகைத் தீவனம் இருக்குமாறு பார்த்துக்கொள்ளுவது வயிறு உப்புசம் ஏற்படுவதைத் தவிர்க்கும்
அதிக எரிசக்தி, அதிக புரதம் நிறைந்த தீவனங்களை மாடுகளுக்கு கொடுக்கக்கூடாது.
வயிற்றில் நுரை ஏற்படுவதைத் தடுக்கும் பொருட்களை 60-120 மிலி தினமும் இரண்டு வேளை (பால் கறக்கும் போது) அளித்தல்
மாடுகளுக்கு அளிக்கப்படும் தீவனத்தில், குறைந்தபட்சம் 10-15% நறுக்கப்பட்ட உலர் தீவனங்களை அடர் தீவனத்துடன் கலந்து கொடுக்கவேண்டும். உலர்தீவனங்கள் பொதுவாக தானிய வகைகளின் தட்டுகள், காய்ந்த புற்கள் போன்றவையாக இருப்பது நல்லது
மாடுகளுக்கு தானியங்களைத் தீவனமாக அளிக்கும்போது அவற்றை ஒன்றிரண்டாக அரைத்து கொடுக்கவேண்டும். நன்றாக மாவு போன்று அரைத்து கொடுக்கக்கூடாது.
மாடுகளுக்கு குச்சித் தீவனங்களை தயாரிக்கும்போது அதில் நன்கு மாவு போன்று அரைத்த தானியங்களைச் சேர்க்கக்கூடாது.

கழிச்சல்

இந்நோயினைப் பற்றி

மாடுகளின் குடலில் உட்பகுதியிலுள்ள மெல்லிய சவ்வு போன்ற படலத்தின் அழற்சி காரணமாக மாடுகளுக்கு கழிச்சல், இரத்தத்துடன் கூடிய கழிச்சல், வயிற்றுவலி போன்ற உடல்நலக்கோளாறுகள் ஏற்படுவதுடன், மேற்கூறிய கோளாறுகளால் அவற்றின் உடலில் நீர்ச்சத்து பற்றாக்குறை, அமில-கார சத்துகளின் சரிவிகிதம் மாறுபடுதல் போன்ற இதர கோளாறுகளும் ஏற்படுகின்றன.

நோய்க்கான காரணங்கள்
குடலில் நோயினை ஏற்படுத்தக்கூடிய பாக்டீரியா, வைரஸ், பூஞ்சைகள், குடற்புழுக்கள், இரசாயனங்கள் மற்றும் விசத்தன்மை வாய்ந்த பொருட்கள்

நோய் அறிகுறிகள்

கழிச்சல்
நீர்ச்சத்து பற்றாக்குறை, வயிற்றுவலி, காய்ச்சல்
சாணம் மென்மையாக, திரவமாகக் காணப்படுதல், துர்நாற்றம் அடித்தல்
சாணத்தில் இரத்தம், கோழை மற்றும் மண் போன்ற பொருட்கள் காணப்படுதல்
சாணம் வெளிர் மஞ்சள் நிறமாக இருத்தல், சில சமயங்களில் இரத்தத்துடன் காணப்படுதல்
மாடுகளின் தொடைப்பகுதியில் சாணம் ஒட்டியிருத்தல்

மடிக்காம்பில் ஏற்படும் அழற்சி

இந்நோயினைப் பற்றி

மாடுகளின் மடிக்காம்பு பாதிக்கப்படுவதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது.
பால் கறவை காலத்தில் இருக்கும் மாடுகள் பொதுவாக இந்நோயினால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன.
இந்நோயினால் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளின் பாலின் நிறத்திலோ அல்லது தன்மையிலோ எந்த மாறுபாடும் காணப்படாது.
இந்நோயினால் பால் உற்பத்தி குறைகிறது.
சிகிச்சை அளிக்கப்படவில்லை எனில் பாதிக்கப்பட்ட காம்புகள் முற்றிலும் சேதமடைந்துவிடும்.

நோய் அறிகுறிகள்

பாதிக்கப்பட்ட மாட்டின் காம்பு சிவந்தும் பின்பு வீங்கியும் காணப்படும்.
பால் உற்பத்தி குறைதல்
அதிகப்படியான நோய் தொற்றின் காரணமாக பாதிக்கப்பட்ட காம்பு சேதமடைதல்

நோயினைக் கட்டுப்படுத்துதல் மற்றும் நோய்த்தடுப்பு முறைகள்

மாடுகளின் சுற்றுப்புறம் சுத்தமாகவும், சுகாதாரமாகவும் இருக்கவேண்டும்.
மாட்டுக்கொட்டகையின் தரையினை அடிக்கடி கிருமி நாசினி கொண்டு கழுவ வேண்டும்.
பால் கறப்பதற்கு முன்பு பால் கறப்பவர் கைகளை நன்கு சுத்தம் செய்து கொள்ளவேண்டும்.
பால் கறக்கும்போது காம்புகளை கிருமி நாசினி கலந்த கரைசலில் முக்கி எடுக்கவேண்டும். இவ்வாறு செய்வதால் நோய்க்கிருமிகள் மடிக்காம்புக்குள் செல்வது தடுக்கப்படுகிறது.
நோயுற்ற மடிக்காம்புகள் சேதமடைவதைத் தடுக்க, அறிகுறிகள் தென்பட்டவுடன் உடனே சிகிச்சை மேற்கொள்ளவேண்டும்.
தகுதி வாய்ந்த கால்நடை மருத்துவரைக் கொண்டே பாதிக்கப்பட்ட மாட்டுக்கு சிகிச்சை அளிக்கவேண்டும்.
மாடுகளின் காம்புகள் காயங்கள் ஏற்படாமலும், புண்கள் ஏற்படாமலும் பாதுகாக்க வேண்டும்.
தீவிரமாக பாதிக்கப்பட்ட காம்புகள் மற்றும் சிகிச்சை அளிக்கப்படாத காம்புகள் முழுவதுமாக சேதமடையும்.

மாடுகளின் வயிறு மற்றும் குடல் சவ்வில் ஏற்படும் அழற்சி

இந்நோயினைப் பற்றி

கறவை மாடுகள் மேயும்போது கூர்மையான பொருட்களான ஆணி, கம்பி மற்றும் இதர இரும்பாலான பொருட்களை தவறுதலாக புற்களுடன் சேர்ந்து விழுங்கி விடுவதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது.
இந்த கூர்மையான பொருட்கள் வயிற்றுக்குள் சென்றவுடன், ரெட்டிக்குளம் எனப்படும் மாடுகளின் இரண்டாம் வயிற்றுக்குள் சென்று அதனை துளைத்து குடலைச் சுற்றியுள்ள சவ்வை துளைத்துப் பின்பு இதயத்தையும் துளைத்து விடும்.
சினையுற்ற மாடுகள், சினையற்ற மாடுகளை விட இந்நோயினால் அதிகம் பாதிக்கப்படுகின்றன.
இந்த நோயால் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகள் பிழைப்பது கடினம்.

நோய்க்கான காரணங்கள்

கூர்மையான இரும்புப் பொருட்களை தெரியாமல் மாடுகள் புற்களுடன் விழுங்கிவிடுவதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது. வயிற்றுக்குள் செல்லும் இப்பொருட்கள் பின்பு இதர உறுப்புகளிலும் பாதிப்பினை ஏற்படுத்துகின்றன.
கூர்மையான இரும்புப் பொருட்களான ஆணிகள், கம்பிகள், ஹேர்பின்கள், துணி தைக்கப் பயன்படும் ஊசிகள், மற்ற இதர துளையிடும் ஊசிகள் தீவனத்தில் இருத்தல்.
கடினமான, கூர்மையுள்ள மேற்கூறிய பொருட்கள் தூக்கியெறியப்படும் மேய்ச்சல் நிலங்களில் மாடுகளை மேய்த்தல்.

நோய் அறிகுறிகள்

காய்ச்சல்
தீவனம் உட்கொள்ளாமை
மாடுகளின் முதுகு வளைந்து, மடக்கிய முன்கால்களுடன் நிற்பது
இதயத்துடிப்பில் மாற்றம் காணப்படுதல்
கழுத்திலுள்ள ஜூகுலார் தமனியில் துடிப்பு காணப்படுதல்
நெஞ்சுப்பகுதியில் வீக்கம்
பால் உற்பத்தி குறைதல்

நோய் கண்டறியும் பரிசோதனைகள்

பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளின் இரத்த நாளங்களில் கைகளால் அழுத்தம் கொடுக்கப்படும் போது கைகளுக்கு இரண்டு புறமும் இரத்தம் தேங்குதல்
ஆனால் நோய் பாதிப்பற்ற மாடுகளில் அழுத்தம் கொடுக்கப்படும் கையின் ஒரு புறம் மட்டுமே இரத்தம் தேங்கும்
பாதிக்கப்பட்ட மாடுகளை சரிவான பகுதியிலிருந்து மேடான பகுதிக்கு ஓட்டிச் செல்லும் போது அவை மெதுவாக நடப்பதுடன், நடப்பதற்கு சிரமப்படுதல்

நோயினைக் கட்டுப்படுத்துதல் மற்றும் நோய்த்தடுப்பு முறைகள்

தீவனத்துடன் சேர்த்து கூர்மையான இரும்புப்பொருட்களை மாடுகள் விழுங்கி விடுவதால் இந்நோய் ஏற்படுகிறது. எனவே தீவனத்தில் இப்பொருட்கள் இல்லாதவாறு பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும்.
மாடுகளின் கொட்டகை மற்றும் மேய்ச்சல் இடங்களில் மேற்கூறிய பொருட்கள் இல்லாதவாறு பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும்.
கட்டிடம் கட்டப்படும் இடங்களில் மாடுகளை கட்டக்கூடாது.
வயல்களில் இரும்புப் பொருட்கள் இல்லாதவாறு பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும்.
அரைத்த தீவனத்தினை மாடுகளுக்கு கொடுப்பதற்கு முன்பாக தீவனத்தினை காந்தத்தின் மீது செலுத்தினால் அதில் ஏதேனும் இரும்புப் பொருட்கள் இருந்தால் காந்தம் இழுத்துவிடும்.
நோயின் ஆரம்ப காலத்தில் தகுதி வாய்ந்த கால்நடை மருத்துவரைக் கொண்டு மாடுகளுக்கு சிகிச்சை அளிக்கவேண்டும்.
நோய் முற்றிய நிலையில் இருந்தால் பாதிக்கப்பட்ட மாடுகள் பிழைப்பது கடினம்.